Uzun bir süre olmuş post atmayalı.Aslında bugün yazmayı planladığım yazı,bu değildi ama bugün öyle bir gün ki,bunu yazmak istedim.İlerde çok sonra (öyle umuyorum) çocuklarım,hatta belki torunlarım bu yazıyı okusun istiyorum.
Ben biraz,hatta belki de çok fazla duygularıyla hareket eden biriyim.Daha önce de yazmıştım,bu çok da iyi bir şey değil belki ama,benim elimde olan bir şey de değil.
Bugün 3 Haziran bizim hikayemizin 26. resmi yılı bitti.Ee daha öncesi de var.Yaklaşık bir 32 yılı birlikte geçirmişiz.Dile kolay.Eskiden deselerdi,hadi ya derdim ama,32 yıl 32 dakika gibi geçti.Ama şunu bütün samimiyetimle söyleyebilirim ki,yaşlanan insanın sadece bedeni,ruhu ve duyguları hep genç ve taze.Bunca yılın hepsi mutlu mu geçti ,ne yalan söyliyeyim tabii ki hayır.Ama arada ki sevgi ve saygı hep vardı.Hem de yemyeşil.Biz 32 yıl önce toprağa bir tohum attık.Ona gözümüz gibi baktık.Yeşerttik,canlı tuttuk.Bunun için Allah'a hep şükrediyorum.
Çok zor zamanlarımız da oldu.Ama yaşadığımız herşeyden bir ders çıkardık,biraz daha bağlandık.
Şimdi böyle ilişkiler pek yok belki.Genelde hepsi menfaate dayalı oluyor.Kimseyi yargılayamam,ama şunu çok iyi biliyorum ki,insanın içinde bitmeyen,eksilmeyen ve doyulmayan tek duygu sevgi,saygı ve sadakat.
Evimizin rahatında,el birliği ile hazırladığımız güzel bir yemek ile,hazırladığımız masamızda,voltranı oluşturduk yine.Bu duygunun karşılığı yok.
Allahtan dileğim sağlıkla,babangam ile 100 yılı daha birlikte yaşamak.
Bizimkisi hep dediğim gibi,bir aşk hikayesi,siyah beyaz film gibi biraz.
Nice yıllara,iyi insan Allah seni başımızdan eksik etmesin.....
Mutluluk ve huzurla kalın...........
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder