Herkese merhaba,hayırlı ve güzel bir pazar akşamı geçirmenizi dilerim.Uykuyu severmisiniz?Ben çok severim doğrusu.Oldum bittim,uykuya düşkünümdür.Açlığa tahammülüm yüksek olmasına rağmen,uykusuzluğa dayanamam.Yeteri kadar uyumazsam,hem biraz sinirli olurum,hem de algım düşer.
Bu kadar uyku severken,uykuyu hiç sevmeyen bir eşim var.Düşünün ki 3-4 saat uykuyla,yataktan zıplayarak kalkan,saatlerce uyumuş kadar enerjik davranabilen babanga ile bu konuda,yıllardır bir orta nokta bulamamış olmamıza rağmen,yine de olayı çözüyoruz sanırım.Biraz!söylenerek de kalksam,sonradan günü uzun yaşadığım için mutlu olurum.
Yaşlandıkça uyku ihtiyacı azalır derler,ya da gece çay,kahve içmek uyku kaçırır.Ben bütün bunların doğru olmadığı görüşündeyim.Ya da henüz,yeteri kadar yaşlanmadım.Çünkü hala, uykuyu çok severken,gece de,çay kahve içmeme rağmen,çok şükür uykumun kaçtığı olmadı.
Bugün bebemin okulda veli toplantısı vardı.Her pazar erken kalkarken,bu pazar abartıp daha da erken kalkıp,düştük yollara.Önce bebemi dersaneye bırakıp,toplantı saatine kadar küçük bir nostaljik gezi yaptık.Moda sokaklarında kedi bile yokken,biz vardık.Bomboş sokaklar,tertemiz bir hava, sessiz,sakin bir Moda.
Denizden esen buz gibi sabah rüzgarına rağmen,o havayı teneffüs edip,o rüzgarı yüzümde hissetmek çok iyi geldi.Denize karşı sıcacık bir bardak çay kadar,insanın için ısıtan tek şey ne olabilir?Huzur ve sevgi.
Artık olgunluk yaşındayız.Yaşlar hızla gidiyor.Zaman su gibi akıyor.Ama artık insan değeri bilecek yaştayız.Önceliklerimiz 20 yaşlara göre çok ama çok değişti.Amaçlar farklılaştı.Keyif alınan ortamlar,olaylar huzur ve sakinliğe dayalı.
Hele ki şu dur durak bilmeyen İstanbul'da.Böyle bir sakinlik,sessizlik altın değerinde.İnsanlarla omuz omuza yürünen kalabalık saatlerin dışında,bomboş Moda sokaklarında,başı boş dolaşan bir kaç kedi dışında bir tek biz vardık.
Yıllar yıllar önce yürüdüğümüz sokaklarda,tekrar aynı duygularla yürüyebildiğimiz için Allah'a binlerce kere şükrettim.Verdiği sağlık ve sevgi için.
Güneşin daha ısıtmaya başlamadan önceki,neredeyse ilk ışıklarının ağaçların dalları arasından yüzümüze vuruşunun keyfini sürdüm.
Hayatta çok ama çok şey biriktirdik.İçinde herşey vardı.Acısı da,tatlısı da.Koşturmaca içinde geçen yıllar.Öyle bir koşturma ki,çoğu şey es geçildi.Farkına bile varılmadı,varılamadı.Hep bir telaş,hep bir acele.
Ama bakıyorum da biriktirdiklerimin en çoğu,her şeye ve herkese rağmen güzel şeyler.Ya da ben bir tek onları kayıt altına almışım.
Hala çok şükür,güzel beklentilerim var.Hala bu güzel renkler ruhumu coşturuyor.Sonbaharın boyadığı bu güzel ağaçlar,deniz,güneş ve Moda ,içimi huzur ve mutlulukla dolduruyor.
Bu da güzel bir son.Yeni bir yıl geliyor.Yeni ve güzel bir yıl beklentimiz var.Sağlık ve huzur dolu.Yeni yıl ruhunu yavaş yavaş uyandırayım istedim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder