Ben 25 sene önce tertemiz bir kağıt aldım ve resim yapmaya başladım önümde renk renk boya kalemleri vardı ve tabi aklımda yapacağım resmin hayalleri.Önce bir ev çizdim şöyle kocaman camları olan.Bacasından duman tüten.O tüten dumanı izlemek içime huzur verdi hep.Bu evde yaşayanların göstergesiydi sıcacık bir ev içindekilerle beraber sevgi yumağı olmuş sarıp sarmalanmış.Önünde ıhlamur ağaçları,duvarına dolanmış hanımelleri vardı mis gibi kokan.Çizdikçe çiziyordum aklımda o kadar çok şey vardı ki hepsini kağıda dökmeliydim.Her çizdiğim kare gökkuşağı renkleri ile kendiliğinden boyanıyordu sanki.Ruhumun bütün renklerini kağıda döküyordum.Evin bahçesinde renkli çiçekler vardı,perdeler iki kanat halinde camın kenarlarına iliştirilmişti.Böylece evin içi hep aydınlık ve ferahtı.Güneş her zaman içeriyi aydınlatıyor ve ısıtıyordu.
O evde hep mutlu oldum.İçimde hep bir müzik vardı çalan ve hala çalmaya devam eden.Bazen hüzünlü şarkılarda çalsa genelde neşeli,hoş melodiler.Çocuktum o vardı,genç oldum yanımda duruyordu,orta yaşa geldim hala kalbim ellerinde inşallah durana kadar da orada kalır.
Dedim ya bizimkisi bir aşk hikayesi siyah beyaz film gibi biraz......
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder