Ekmeklerin fotoğraflarını daha henüz çekme aşamasındayken küçük oğlum tarafından ekmekler saldırıya uğradıktan hemen sonra :)
Evet bugün ekmek yaptım daha doğrusu hayatımda ilk kez ekmek yaptım.Nasıl güzel bir şey anlatamam.Yapanlar biliyordur o duyguyu muhakkak.Mis gibi sıcacık yemeye kıyamıyorsunuz diyecem ama oğlum hiç acımadı.Yemek saatinde masaya ekmeğin çok küçük bir bölümü erişebildi.Bizim köyümüzde çocukluğumda hatırlıyorum herkes kendi ekmeğini kendisi yapardı 2-3 gün yetecek kadar ekmek somunları kilerlerinde kocaman tencerelerin içinde örtülere sarılı olarak muhafaza edilirdi.Bitmesine yakın tekrar yaparlardı.Üstelik benim bu yaptığım gibi küçük değil kocaman köy ekmekleri evlerin bahçesindeki fırınlarda odun ateşinde pişirilirdi.Çok zahmetli tabi ki evde fırınlarda aç fırını derecesini ayarla pişir kolaylığında değil yani.Artık onlar da eskisi kadar yapmıyorlar.Yok olan herşey gibi onlar da yavaş yavaş yitip gidiyor.
Neyse ben acayip keyif aldım bu işten hatta artık ekmeğimizi hep evde mi yapsam diye düşündüm bir an ama gördüğünüz şu iki adet ekmek daha masaya ulaşamadan bitince bu şekilde başa çıkamayacağımı da düşündüm..Bu ilk denemem olacağından çok cesur davranamadım ve Sinangil'in bir paket kepekli ununu aldım Mayası da ayrıca paketin içinden çıkıyor.Aynen üzerindeki tarife göre pişirdim.
Unu,içinden çıkan mayayı ,2 yemek kaşığı sıvı yağı, 1/2 su bardağı sütü,1 su bardağı suyu iyice yoğurup 15/20 dakika dinlendirdim.Daha sonra tekrar iyice yoğurup şekil verdim ve pişireceğim tepside 1 saat kadar kaloriferin yanında tuttum.Sonra da 220 derecede önceden ısıtılmış fırında 40 dakika kadar pişirdim.Sonuç mu mükemmel.
Bir daha ki sefere daha cesur davranıp hazır un almayıp kendim yapacağım hoş değişen birşey yok aslında yine un,maya,su.Ama şöyle cevizli ekmek fena olmaz mesela
Afiyet şeker olsun evinizde,cebinizde bereketli olsun.Herkese hayırlı haftalar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder